อุบัติเหตุ จากฝีมือคนโง่
สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องที่พึ่งเกิดสดๆร้อนๆเมื่อวานเลย[15/7/2557]มันเป็นวันที่แย่เฉียดที่สุดในชีวิตผมเลยก็ว่าได้ หลังจากเลิกเรียน ผมได้เดินทางกลับบ้านด้วยรถเมล์ครับ มันก็ตามปกติ
ผมขึ้นไปนั่งริมหน้าต่างส่วนหน้าของรถเมล์ แล้วก็มีเด็ก ม.ต้น โรงเรียนผม[ขออนุญาติไม่เอ่ยชื่อ]ขึ้นมา
ผมก็ไม่คิดอะไร ผมก็หลับบนรถ พอมาถึงหน้าป้ายรถเมล์ของโรงเรียนคู่อริ ก็มีเสียงโวยวายขึ้นผมก็เลยตื่น แล้วทันใดนั้น ผมโดนแท่งเหล็กสีเงินฟาดมาที่ เข่าขวาของผม ผมกลิ้งตัวลงไปและหมอบพร้อมกดแผลเอาไว้ เพราะมีเสียงปืนตามมาด้วย และระเบิดเล็กๆอีกนิดหน่อย ผมมองไปที่แผล เดาด้วยสายตา เป็นรูปวงรี ขนาดยาว1นิ้ว กว้าง1.5เซนติเมตร ลึกอีก1.5เซนติเมตร บอกตามตรง ชีวิตบัดซพมาก ถามว่าเจ็บมั้ย เจ็บเหี้ยๆเลยครับ ถามว่าทำไม หมอบครับ กลัวปืนมากกว่า และรถเมล์ก็ได้เร่งเครื่องหนี และจอดทิ้งผมหน้า รพ.ใกล้ๆ[ฟรัค] พร้อมรุ่นน้องอีก2คนพยุ่งผมเข้า รพ.ครับ แต่ผมยังมีสติครบถ้วน พอที่จะแจ้งข้อมูลให้น้องโทรแจ้งครอบครัวของผมได้ พอถึงโรงพยาบาล เข้าห้องฉุกเฉิน เริ่มทำแผล คุณพยาบาลมาจับๆเขี่ยแผล ถามว่าเจ็บมั้ย ไม่มากกว่าเดิมครับ และที่หนักกว่านั้นคือคุณพยาบาลล้วงเข้าไปในแผลของผมครับ ไม่เจ็บกว่าเดิม แต่สยองมากครับ สักพักหลังจากนั้น คุณหมอก็มา แล้วคุณพยาบาลก็ฉีกยาชาครับ หลายจุดอยู่ บางจุดเจ็บชิบหายเลยครับ แล้วหมอก็เริ่มเย็บ ผมบอกตามตรง ถึงมันไม่เจ็บ ก็ไม่กล้ามองครับ สยอง ใครมันจะกล้าฟะ ก็แผลลึกขนาดนั้น แล้วมีคนมาเย็บๆล้วงๆ ให้ตายสิ แต่แมร่งไม่เจ็บ เสร็จแล้วก็กลับมาบ้านครับ ยาเยอะเหี้ยๆเลย หมอสั่งให้ไปล้างแผลทุกวัน วันนี้ผมไปมาแล้วครับ ยาชาแมร่งหมดฤทธิ์ ปวดเหี้ยๆเลยยยยยย ฟฟฟฟฟฟรัคคคคคคคค
ผมอะ ไม่ใช่เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายคนสุดท้ายหรอก ไม่ได้ไม่อยากให้คนทำผิดสำนึก แต่ผมอยากให้ตำรวจกวาดล้างไอเหี้ยพวกนี้ไปให้หมดสังคมเลย แมร่งเจ็บมาก แต่เวลาที่เป็นผู้เคราะห์ร้าย สิ่งแรกที่ต้องทำคือตั้งสติ บอกข้อมูลที่เราพอจำได้ เช่น เบอร์ผู้ปกครอง/คนสนิท/เพื่อน/บลาๆ ที่เขาจะมาได้ บอกชื่อ กรุ๊ปเลือด โรคประจำตัว การแพ้ยา ส่วนสูง น้ำหนัก และอื่นๆที่เป็นประโยชน์ในการรักษาได้ ถ้าคิดว่าเป็นลมแน่ๆเลย ก็ เขียนข้อมูลเหล่านั้น ลงในกระดาษเก็บไว้ในกระเป๋าเงิน เพื่อที่เขาจะได้ดูในกรณีที่เราหมดสติไป และอีกอย่างคือพกบัตรประชาชน และถ้าเป็นไปได้ก็บัตรประกัน ซึ่งพยาบาลก็ถามชื่อผมเหมือนกัน ผมโยนบัตรประชาชนให้เลย เพราะเขาคงสะกดไม่ถูก[เขาเรียกผมเด็กชายด้วย อย่างเฟลอะ ในบัตรก็เป็นนายไปนานแล้วน๊าาาาา]
ขอให้กรณีผม เป็นกรณีตัวอย่าง ที่สามารถตั้งสติและทำสิ่งที่ควรทำเมื่อประสบอุบัติเหตุนะครับ
-Pongsan
ผมขึ้นไปนั่งริมหน้าต่างส่วนหน้าของรถเมล์ แล้วก็มีเด็ก ม.ต้น โรงเรียนผม[ขออนุญาติไม่เอ่ยชื่อ]ขึ้นมา
ผมก็ไม่คิดอะไร ผมก็หลับบนรถ พอมาถึงหน้าป้ายรถเมล์ของโรงเรียนคู่อริ ก็มีเสียงโวยวายขึ้นผมก็เลยตื่น แล้วทันใดนั้น ผมโดนแท่งเหล็กสีเงินฟาดมาที่ เข่าขวาของผม ผมกลิ้งตัวลงไปและหมอบพร้อมกดแผลเอาไว้ เพราะมีเสียงปืนตามมาด้วย และระเบิดเล็กๆอีกนิดหน่อย ผมมองไปที่แผล เดาด้วยสายตา เป็นรูปวงรี ขนาดยาว1นิ้ว กว้าง1.5เซนติเมตร ลึกอีก1.5เซนติเมตร บอกตามตรง ชีวิตบัดซพมาก ถามว่าเจ็บมั้ย เจ็บเหี้ยๆเลยครับ ถามว่าทำไม หมอบครับ กลัวปืนมากกว่า และรถเมล์ก็ได้เร่งเครื่องหนี และจอดทิ้งผมหน้า รพ.ใกล้ๆ[ฟรัค] พร้อมรุ่นน้องอีก2คนพยุ่งผมเข้า รพ.ครับ แต่ผมยังมีสติครบถ้วน พอที่จะแจ้งข้อมูลให้น้องโทรแจ้งครอบครัวของผมได้ พอถึงโรงพยาบาล เข้าห้องฉุกเฉิน เริ่มทำแผล คุณพยาบาลมาจับๆเขี่ยแผล ถามว่าเจ็บมั้ย ไม่มากกว่าเดิมครับ และที่หนักกว่านั้นคือคุณพยาบาลล้วงเข้าไปในแผลของผมครับ ไม่เจ็บกว่าเดิม แต่สยองมากครับ สักพักหลังจากนั้น คุณหมอก็มา แล้วคุณพยาบาลก็ฉีกยาชาครับ หลายจุดอยู่ บางจุดเจ็บชิบหายเลยครับ แล้วหมอก็เริ่มเย็บ ผมบอกตามตรง ถึงมันไม่เจ็บ ก็ไม่กล้ามองครับ สยอง ใครมันจะกล้าฟะ ก็แผลลึกขนาดนั้น แล้วมีคนมาเย็บๆล้วงๆ ให้ตายสิ แต่แมร่งไม่เจ็บ เสร็จแล้วก็กลับมาบ้านครับ ยาเยอะเหี้ยๆเลย หมอสั่งให้ไปล้างแผลทุกวัน วันนี้ผมไปมาแล้วครับ ยาชาแมร่งหมดฤทธิ์ ปวดเหี้ยๆเลยยยยยย ฟฟฟฟฟฟรัคคคคคคคค
ผมอะ ไม่ใช่เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายคนสุดท้ายหรอก ไม่ได้ไม่อยากให้คนทำผิดสำนึก แต่ผมอยากให้ตำรวจกวาดล้างไอเหี้ยพวกนี้ไปให้หมดสังคมเลย แมร่งเจ็บมาก แต่เวลาที่เป็นผู้เคราะห์ร้าย สิ่งแรกที่ต้องทำคือตั้งสติ บอกข้อมูลที่เราพอจำได้ เช่น เบอร์ผู้ปกครอง/คนสนิท/เพื่อน/บลาๆ ที่เขาจะมาได้ บอกชื่อ กรุ๊ปเลือด โรคประจำตัว การแพ้ยา ส่วนสูง น้ำหนัก และอื่นๆที่เป็นประโยชน์ในการรักษาได้ ถ้าคิดว่าเป็นลมแน่ๆเลย ก็ เขียนข้อมูลเหล่านั้น ลงในกระดาษเก็บไว้ในกระเป๋าเงิน เพื่อที่เขาจะได้ดูในกรณีที่เราหมดสติไป และอีกอย่างคือพกบัตรประชาชน และถ้าเป็นไปได้ก็บัตรประกัน ซึ่งพยาบาลก็ถามชื่อผมเหมือนกัน ผมโยนบัตรประชาชนให้เลย เพราะเขาคงสะกดไม่ถูก[เขาเรียกผมเด็กชายด้วย อย่างเฟลอะ ในบัตรก็เป็นนายไปนานแล้วน๊าาาาา]
ขอให้กรณีผม เป็นกรณีตัวอย่าง ที่สามารถตั้งสติและทำสิ่งที่ควรทำเมื่อประสบอุบัติเหตุนะครับ
-Pongsan
Comments
Post a Comment